Meisjes C3 winterkampioen - the story of success

Het begon in de zomer op het hete strand. Waar toen een plukje meiden als los zand bijeengeraapt elkaar gespannen aankeek, sprong vier maanden later op een kille decemberdag een dijk van een team  juichend op en neer!! Kalinko MC3 kampioen!!!      

Dit is hun story of success. (geschreven door één van de ouders)
 
Met de winst zaterdag tegen Zovoc lieten de meiden van MC3 de concurrent Volevo definitief achter zich. Dat dit de achtste 4-0 was, geeft wel aan hoe ver dit team boven de rest uitsteekt. Slechts twee keer een set verloren: één tegen Velo, de andere tegen de eigen ouders - die overigens ook niet meer dan gelijkspel haalden. De competitie-teams zullen blij zijn dat Kalinko ophoepelt naar de eerste klasse!  
 
Noushin, Rebecca, Yfke, Evi, Melina, Febe, Sara, Elise, Valentina en Marieke – dat zijn de helden van de dag. Gevraagd naar het geheim van dit daverend succes, antwoordden de meiden met één woord: Kees! Hun trainer-coach is af en toe erg streng (zelfs in de time-out in de laatste set op 3-0/23-9 voorsprong springt hij nog even intens boven op elke gemaakte fout). Maar ze dragen hem op handen: “zonder Kees was dit nóóit gelukt!”.  
 
 
Kees uithorend, doemen drie sleutels tot dit succes op: systeem, stimulatie en zien. “Het systeem” duikt al op in de eerste trainingen en is voor ons ouders iets van een mysterie. In de N6 zagen we onze lieve dochters ietwat stuntelig door het veld tegen elkaar op lopen en gaten als vulkaan-kraters laten vallen. Nu bezetten ze het hele veld als balletdansers in een ingewikkelde choreografie, pasen in verticale banen en verdedigen vakken met een spelverdeler rechtsachter. Dit is echt volleybal, geweldig! 
 
Het systeem eist veel van de spelers, en dit is meteen de tweede sleutel. Met de moderne mildheid dat kinderen prima zijn precies zoals ze zijn, kweek je geen winnaars.  Kees zet zijn spelers op scherp, durft de leerpunten en verschillen te benoemen en eist het uiterste. Tuurlijk, het brugklasfeest is een uitzondering – met de nádruk op uitzondering. Elke speler weet dat het een voorrecht is in dit team te mogen spelen en ze gáán ervoor. Zelfs als Kees de boel op scherp zet bij de laatste wedstrijden en ze laat kiezen: óf allen evenveel spelen óf het beste team opstellen met grotere kans op de winst. Niemand aarzelt. Een vader zei dat zijn dochter meer genoot van dit jaar, zelfs al had ze minder gespeeld: “she would rather be with the best and improving her skills than be always playing but bored!”.   
 
Nu zou deze ‘tijger’ mentaliteit het doel voorbij schieten, als niet de derde sleutel erbij kwam. Het grote hart en het werkelijk zien van meiden. Kees’ gezicht verzacht als hij grinnikt om de karakertjes. En, zoals een andere ouder het mooi verwoordt: hij heeft met elke speler een plan. Op techniek, op stevigheid, op lef of wat er ook nodig is om next level te spelen. Dat is ook zo leuk aan de C,  zoveel verschijnt hier voor het eerst: de eerste bovenhandse service, de eerste keer een sprong erbij, balletje bovenhands achteruit of weergaloos uit het net gevist, de steeds soepeler duikvlucht als een dolfijn over de blauwe vloer. 
 
Systeem, stimulatie en zien… gooi ze in de mixer en bak er kampioenen mee!   Maar die taart wordt pas echt lekker met het allerbelangrijkste ingrediënt, en dat is natuurlijk de lol met elkaar.     Bij het glow-in-the-dark tournooi aan het begin, waar de meiden elkaar in de drukte meteen opzoeken. Bij het Sinterklaas-dobbelen waar die go-getters ook al een competitie van maken. En bij het samen douchen, waar ze net zo lang over doen als de wedstrijd. Wat een wonder is, aangezien de gluur- Piet aan Sint heeft verklapt dat er twee wél douchen en zeven bijna  .
 
Daar gaat Kalinko MC3, op naar de Eerste Klasse! Grote-mensen veld, hoger net…. de stroom van 4-0’s zal wel snel opdrogen…. De uitdagingen worden pittiger, de strech groter, de verschillen zichtbaarder. Maar we hebben er alle vertrouwen in, de meiden hebben allang laten zien dat ze onder druk juist opbloeien. 
 
Bovenal wensen we ze toe – zoals een ouder zei – dat ze dit “onwijs fijn en lief team”  blijven. Hoera voor de meiden! hoera voor Kees, Sharita, Roos en Kim! En hoera voor iedereen die zo trouw heeft toegejuicht!  

 

Meer foto's in dit album